La fusta amagada: la sinceritat constructiva de la construcció en fusta
Tutor / Supervisor
Student
Prats Blanes, Pere
Document type
Bachelor thesis
Date
2022
rights
Open Access
Publisher
Universitat Politècnica de Catalunya
UPCommons
Abstract
L'avanç tecnològic i industrial de les darreres dècades ha fet que la fusta recuperi poc a poc la seva importància dins l'àmbit arquitectònic des que altres materials com l'acer la rellevessin a mitjans del segle XX. No obstant, ni els derivats de la fusta treballen de la mateixa forma que el seu material d'origen, ni les exigències de seguretat i confort són les mateixes que fa un parell de segles.
Tots els projectes arquitectònics han d'estar sota la influència i control d'una sèrie de normatives i consideracions que pretenen assegurar la integritat de la construcció i dels seus usuaris. Ha arribat un punt en el que ja hem assumit aquestes directrius i hem entès la importància de protegir i controlar tots els elements que composen l'edifici, en especial aquells que tenen relació amb el seu esquelet estructural.
Avui en dia no concebem una estructura d'acer desprotegida, o una de formigó armat sense el seu respectiu recobriment, podem apreciar la fragilitat d'aquests elements estructurals. No obstant, la fusta sembla que es desmarca d'aquesta visió.
Amb la normalització dels productes derivats de la fusta, sembla que s'ha perdut aquesta incomoditat. Quan pensem en una estructura de fusta ens imaginem poder veure-la, tocar-la, que d'alguna forma aquesta estigui present en el nostre dia a dia i ens acompanyi. No ens passa pel cap la opció de tapar-la o protegir-la, és com desaprofitar una valuosa oportunitat.
La fusta i els seus derivats contemporanis sembla que no actuen sota la mateixa mirada que la resta de materials de la construcció, però no es comporten de forma tant diferent. A que es deu aquesta diferència? I més important, com xoca aquesta visió que tenim de la fusta amb les exigències actuals?
El avance tecnológico e industrial de las últimas décadas ha hecho que la madera recupere poco a poco su importancia dentro el ámbito arquitectónico desde que otros materiales como el acero la relevaran a mediados del siglo XX. Sin embargo, ni los derivados de la madera trabajan de la misma forma que su material de origen, ni las exigencias de seguridad y confort son las mismas que hace un par de siglos.
Todos los proyectos arquitectónicos tienen que estar bajo la influencia y control de una serie de normativas y consideraciones que pretenden asegurar la integridad de la construcción y de sus usuarios. Ha llegado un punto en el que ya hemos asumido estas directrices y hemos entendido la importancia de proteger y controlar todos los elementos que componen el edificio, especialmente aquellos que tienen relación con su esqueleto estructural.
Hoy en día no concebimos una estructura de acero desprotegida, o una de hormigón armado sin su respectivo recubrimiento, podemos apreciar la fragilidad de estos elementos estructurales. Sin embargo, la madera parece desmarcarse de esta visión.
Con la normalización de los productos derivados de la madera, parece haberse perdido esta incomodidad. Cuando pensamos en una estructura de madera nos imaginamos poder verla, tocarla, que de alguna forma esté presente en nuestro día a día y nos acompañe. No nos pasa por la cabeza la opción de taparla o protegerla, es como desperdiciar una valiosa oportunidad.
La madera y sus derivados contemporáneos parecen no actuar bajo las mismas reglas que el resto de materiales de la construcción, pero no se comportan de forma tan diferente. ¿A qué se debe esta diferencia? Y más importante, ¿cómo choca esa visión que tenemos de la madera con las exigencias actuales?
The technological and industrial progress of recent decades has made wood gradually recover its importance in the architectural field since other materials such as steel took over in the mid-20th century. However, neither wood derivatives work in the same way as their original material, nor are the safety and comfort requirements the same as they were a few centuries ago.
All architectural projects must be built under the influence and control of a series of regulations and considerations to ensure the integrity of the construction and its users. We have already assumed these guidelines and understood the importance of protecting and controlling all elements that make up the building, especially those related to its structural skeleton.
Nowadays, we do not conceive of an unprotected steel structure or a reinforced concrete one without its respective coating. We appreciate the fragility of these structural elements. However, wood seems to distance itself from this vision.
With the standardization of products derived from wood, this discomfort seems to have been lost. When we think of a wooden structure, we imagine being able to see it, touch it, in some way present in our day-to-day life, accompanying us. The option of covering it or protecting it does not come to our minds as it is often seen as wasting an opportunity.
Wood and its contemporary derivatives seem not to act under the same gaze as the rest of the construction materials, but they do not behave so differently. What accounts for this difference? And more importantly, how does the vision we have of wood collide with current demands?
Location
